Dit is mijn reflecterend stuk, hier schrijf ik over wat ik allemaal heb geleerd, wat voor nieuwe denkbeelden ik heb gecreëerd, wat mij heeft geïnspireerd en wat nieuw voor mij was.
Kunst kan onverwachts zijn. Soms denk je dat je weet wat je ziet maar dan is dat alleen de buiten laag, je weet nog niet wat zich daarbinnen afspeelt. Vaak zit achter kunst veel meer dan dat wij denken. We vinden het mooi wat we zien maar met het verhaal erachter versterkt het nog meer wat je ziet. Wat nieuw voor mij was, was dat sommige kunst van dichtbij helemaal niet zo afgewerkt hoeft te zijn als wij denken. Ik begreep het in het begin echt niet. Van een afstand waren de lijnen zo duidelijk, en toen ik dichtbij stond was dat helemaal niet meer zo. Het was absoluut niet lelijk, maar gaf wel een andere sfeer weer. Dat onafgewerkte heeft soms juist zijn charmes. Soms maakt dat onafgemaakt het beeld ook duidelijker.
Ik heb geprobeerd om met een lege gedachte over kunst naar het museum te gaan, en zo alles in me op te nemen zonder dat ik meteen een oordeel klaar heb. Dus met een vrije en lege geest ben ik naar kunst gaan kijken. Zo begin je echt helemaal onder aan en heb je nog geen voor- of afkeur voor bepaalde kunst. Daardoor stond ik meer open voor de kunst en ging ik er anders naar kijken. Het is moeilijk om niet meteen al een mening klaar te hebben, nou ben ik niet zo iemand die meteen zegt dat vind ik mooi en dat vind ik lelijk. Ik kijk altijd heel goed naar de kunst en doe onderzoek voordat ik een mening vorm.
Een artikel over Koen Delaere heeft mij erg geïnspireerd. Hij vertelt hierin hoe hij te werk gaat en dat spreekt me erg aan. Ik heb vaak dat ik bezig ben met een schilderij en als ik vindt dat het goed is stop ik. Hij legt dus zijn werk onaf weg en pakt het later weer en corrigeert het en gaat er verder aan werken. Ik denk dat je zo veel spannendere schilderijen maakt, verder komt en weer vers naar het schilderij kijkt waardoor je weer andere dingen gaat zien. Zijn materialengebruik is ook heel breed net zoals zijn technieken wat zijn schilderijen zo spannend maakt. Ik denk dat ik hier veel van kan leren om het beeld nog spannender te maken en nog meer te spelen met verschillende materialen. Wat Delaere maakt is abstract en dat trekt mij wel. Ik hou er van als je vaker moet kijken om meer te zien te komen, of als het zelf niks voorstelt en je het zelf mag bedenken wat je ziet. Ik vind het heerlijk om mijn geest de vrije loop te laten gaan. Heerlijk doordenken over wat jij nou denkt te zien, wat de kunstenaar nou zou willen overbrengen. Hoe hij zich erbij voelde en wat de achtergrond ervan is.
Kunst is niet zo oppervlakkig en vaag als veel mensen denken. Het is vaak diepgaand, alleen veel mensen weten dat niet omdat ze niet de moeite nemen om erachter te komen wat er achter kunst schuilt. Sommige mensen weten niet hoeveel betekenis achter kunst kan schuilen.
Het mooie aan kunst is, is dat het zo breed is. Hoeveel mensen wel niet onbewust worden meegesleurd in kunst. Of een deel uitmaken van de kunst. Zonder dat ze dat beseffen. Of een inspiratiebron voor de kunstenaars zijn. En wat ik ook zo indrukwekkend vind zijn de inspiratie bronnen van de kunstenaars, die kunnen zo verschillen. Voor de kunstenaars kan een inspiratiebron een hedendaags voorwerp zijn, en dat kan dan weer verschillen tussen klein en groot. Zo mooi dat het zo voor de hand liggend is maar niemand er op kan komen. De kunstenaars doen onderzoek naar het voorwerp en verzinnen allemaal dingen wat ze wel niet met dat voorwerp kunnen doen. Zo knap hoe kunstenaars ons maar blijven verrassen en elke keer met weer wat anders komen en nieuwe ideeën en gedachtegangen hebben. Kunst blijft zo vernieuwend. Soms is het ook weer iets ouds wat ze weer oppakken en vernieuwen in een nieuw jasje steken.
Kunst kan ook heel erg intens zijn, de kunstenaars zijn er dag en nacht mee bezig en leggen hun hele ziel en zaligheid erin. Mensen begrijpen soms niet hoe kwetsbaar dat kan zijn. Sommige kunstenaars leggen hun hele leven erin en geven zichzelf helemaal bloot. Iedereen bekijkt dat en geeft een eigen mening wat soms heel kwetsend kan zijn voor de kunstenaar. Men roept maar wat, maar men zou eigenlijk twee keer goed moeten kijken en nadenken en dan pas zeggen wat hij/zij er echt ervan vindt.
Kunst kan je zoveel gevoel laten opdoen. En kunst kan je soms ook zo laten meeslepen. Door de indeling van de tentoonstelling hoe het eruit ziet en wat voor een sfeer hangt er. De manier waarop het kunstwerk gepresenteerd wordt. Sommige kunstenaars willen jou ook laten voelen wat zij voelden toen zij het kunstwerk maakten. Omdat het soms zo intiem is voor een kunstenaar en hij dat met ons wil delen is het knap als hij ook het gevoel over kan brengen wat hij voelde toen hij ermee bezig was. Ik heb wel een gehad dat ik een rilling kreeg toen ik het kunstwerk zag. De kunstenaar wil je dat laten voelen, en dat is heel knap als dat lukt. Het artikel intens portret van een familie is zo’n voorbeeld. Purchas heeft haar familie gebruikt en is heel knap bezig geweest. Als ik het artikel lees krijg ik al zo’n gevoel erbij, moet je nagaan als je de foto’s erbij ziet en het verhaal erachter leest.
Hoeveel hedendaagse dingen worden gebruikt als inspiratie in de kunst. Zoals levens, materialen, personen. Je moet het maar bedenken om dat als inspiratiebronnen te gebruiken. Ik kijk elke keer weer op als ik iets lees over een kunstenaar en de materialen waar hij mee bezig is, bijvoorbeeld Henk Lippink. Hij heeft knopen verzamelt en geprobeerd om achter de geschiedenis van de knopen te komen, en heeft zo de knopen een heel nieuw leven gegeven. Het mooie was dat hij gewone ogenschijnlijke waardeloze dingen gebruikten en daar weer een heel nieuwe iets van maakte. En sommige aparte knopen waren dan weer een inspiratie bron voor hem. Ik heb zo een hele nieuwe blik gecreëerd op hedendaagse voorwerpen, en ik ben anders naar voorwerpen gaan kijken.
Wat ik geleerd heb is, dat als ik naar een kunstwerk kijk, ik meestal een mening vorm. Als ik het verhaal erachter lees of in een boek of op internet en ik dus onderzoek doe naar het kunstwerk, mijn mening sowieso wordt uitgebreid omdat er veel meer bij komt kijken dan dat ik denk. Ik bekijk het kunstwerk meestal meerdere malen, maar ik kan niet alles verklaren wat er gebeurd in het kunstwerk. Daarom is de beschrijving van de kunstenaar en de gedachte daar achter heel belangrijk, want zo wordt het beeld veel duidelijker en kan ik het beter verklaren. Ik dacht dat als ik naar het kunstwerk keek dat ik dan wel genoeg zag, maar dat is dus niet zo. Het is heel belangrijk dat je de achtergrond van het kunstwerk weet. Ik moet echt vaker en beter naar het kunstwerk kijken en onderzoek doen naar de beschrijving van het kunstwerk.
Bij het Van Abbe museum was er een tentoonstelling van Zidane. Ik hou helemaal niet van voetbal maar die kunstenaars hebben mijn ogen geopend. Er hing een groot scherm met daar een voetbalwedstrijd afgespeeld, alleen was er op Zidane ingezoomd. Je ziet heel goed zijn manieren en handgebaren. Het geluid dat je hoort is heel erg toepasselijk. Hoe hij ademt en hoe hij de bal aanneemt . Het is net alsof je meebeweegt met Zidane. Zij hebben voetbal laten zien op een hele andere manier, en dat trok mij heel erg. Ik sta nu meer open voor kunst waar ik anders niet echt voor zou vallen. Ik geef nu alles een kans en bekijk het goed.
